Już 31 marca 2024 r. upływa termin na spełnienie obowiązku informacyjnego przez spółki nieruchomościowe oraz podatników posiadających, bezpośrednio lub pośrednio, prawa do spółki nieruchomościowej. Czasu zostało mało, a ustalenie statusu spółki nieruchomościowej i ewentualne późniejsze zaraportowanie ustawowo określonych informacji jest zadaniem wymagającym i czasochłonnym.
Krajowa Administracja Skarbowa ma cel, jakim jest zwiększanie efektywności kontroli. Jak ten cel wygląda w liczbach? Jak się przed tym bronić? Jak kwestionować protokół?
W praktyce już samo ustalenie statusu spółki nieruchomościowej często może okazać się nie lada wyzwaniem. Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi, zwłaszcza deweloperów i podmiotów działających w branży hotelarskiej, na kilka istotnych aspektów przy ustalaniu statusu spółki nieruchomościowej.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że przedsiębiorstwo, które poniesie wydatki w związku z wizytami uczniów i studentów w zakładzie produkcyjnym, może zaliczyć je do KUP.
Zmiana tzw. rozporządzenia składkowego w przedmiocie niedoliczania do podstawy składek wartości środków przekazanych przez pracodawcę na kartach przedpłaconych uprawniających do nabycia posiłków przez pracownika miała ujednolicić wątpliwości prawne związane z kartami lunchowymi. Okazuje się jednak, że benefit ten wciąż pozostaje kłopotliwy.
Czy zapłata gwarancji bankowej jako kary umownej za opóźnienie będzie dla spółki kosztem podatkowym? Czy odpowiedź jest uniwersalna?
W kontekście spełnienia warunku posiadania udziałów interesująca jest koncepcja look-through, która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy statusu bezpośredniego udziałowca nie posiada podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność z tytułu udziału w zyskach polskiej spółki.
Od początku 2022 r. nie ma już wątpliwości, że wybór estońskiego CIT możliwy jest nie tylko po zakończeniu pełnego roku podatkowego, ale także w jego trakcie. Wymaga to dokonania określonych formalności, które „na papierze” jawią się jako dość nieskomplikowane.
W reżimie estońskiego CIT istnieją aspekty, dla których znaczenie ma indywidualna sytuacja podatnika. Chodzi tu o status podatnika jako „małego” lub „rozpoczynającego prowadzenie działalności”.
Słowem wstępu przypomnijmy, że Ustawodawca nie zawarł w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych legalnej definicji „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą”
