Blog o opodatkowaniu biznesu. Komentarze do precedensowych orzeczeń sądowych, kontrowersyjnych interpretacji podatkowych, analizy skutków nowelizacji ustaw podatkowych.
Ogólnie o podatku cukrowym pisałem już we wpisie z 5 listopada 2020 r. – sporo jednak wydarzyło się od tego momentu. Niestety nadal wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi.
Obszarem pełnym wątpliwości są obowiązki branży HORECA, a szczególnie restauracji i kawiarni (punktów gastronomicznych sprzedających jedzenie na wynos). Czy zatem restauratorzy są podatnikami „podatku cukrowego”?
Na to pytanie trzeba odpowiedzieć stanowczo pozytywnie, mogą nimi być, ale nie zawsze będą.
Staną się nimi jeśli wyprodukują napój objęty opłatą i dokonają jego sprzedaży detalicznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konsumentowi na podstawie umowy zawartej zarówno w lokalu jak i poza nim – także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej. Punkty gastronomiczne będą obowiązana do uiszczenia opłaty również, gdy dokonają sprzedaży wytworzonych napojów do punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna (co ma miejsce niekiedy w przypadku wzajemnych rozliczeń pomiędzy restauracjami).
Przypomnieć należy, że w rozumieniu ustawy (o zdrowiu publicznym) napój to wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w wyszczególnionych w ustawie o zdrowiu publicznym klasach 10.32 i 10.89 PKWiU i dziale 11 PKWiU, w którego składzie znajduje się cukier, słodzik, kofeina lub tauryna z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie. Nie ma więc wątpliwości, że lemoniada, kompot czy nawet bezalkoholowe mojito (szczególnie sprzedawane na wynos), w zależności od okoliczności sprzedaży będą klasyfikowane do działu 11 PKWiU „Napoje” i wówczas muszą być objęte opłatą lub działu 56 PKWiU „Usługi związane z wyżywieniem” i w tej sytuacji nie będą objęte opłatą.
Ulga IP Box umożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki podatku 5% do dochodu osiągniętego przez podatnika z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (dalej: prawa IP).
Ustawodawca przewidział zamknięty katalog kwalifikowanych praw IP, co do których ulga IP Box może być zaimplementowana.
Dochód z kwalifikowanego prawa IP ustala się go jako iloczyn:
dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym oraz
Z początkiem tego roku ustawodawca zafundował podatnikom wiele zmian w podatkach dochodowych m.in. opodatkowanie CIT spółek komandytowych, czy tzw. estoński CIT.
Jedną ze zmian było także ograniczenie możliwości rozliczania strat przez podmiot, który uległ restrukturyzacji. W założeniu nowa regulacja ma zapobiegać szkodliwej optymalizacji podatkowej. Jednak wprowadzone niedawno ograniczenie negatywnie wpłynie na rozliczenie podatkowe spółek kapitałowych, które przejmują inny podmiot, nabywają przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w całkowicie uzasadniony ekonomicznie sposób.
Wyrokiem z 18 marca 2021 r. w sprawie C-895/19 TSUE orzekł, że obowiązujące od 2017 r. przepisy polskiej ustawy o VAT w zakresie, w jakim ustanawiają nowy warunek polegający na ustanowieniu terminu, zgodnie z którym skorzystanie z prawa do odliczenia uzależnione jest od złożenia deklaracji podatkowej w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, są niezgodne z Dyrektywą VAT.
Orzeczenie otwiera drogę podatnikom do odzyskania nienależnie zapłaconych fiskusowi kwot z oprocentowaniem. Drogi są dwie. Po pierwsze możliwe byłoby złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą deklaracji podatkowej. Po drugie – wznowienie postępowań podatkowych i sądowoadministracyjnych.
Pojęcie „refakturowanie” – wykorzystywane głównie na potrzeby rozliczania VAT – polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Na gruncie VAT podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.
Warto jednak pamiętać, że refakturowanie wywołuje skutki także na gruncie podatków dochodowych.
W jednym z wcześniejszych wpisów wskazywaliśmy ryzyka i obciążenia, jakie wiążą się z handlem z kontrahentami mającymi siedzibę w tzw. rajach podatkowych. Wspomnieliśmy wówczas, że sama transakcja polskiego przedsiębiorcy nie musi być realizowana z podmiotem z raju podatkowego, wystarczy że rzeczywistym beneficjentem będzie rezydent podatkowy kraju stosującego szkodliwą konkurencję podatkową. Jak polski podatnik ma tę okoliczność ustalić? Minister Finansów właśnie planuje objaśnić to podatnikom.
Opodatkowanie CIT spółki komandytowej to trzęsienie ziemi. Najpoważniejszą konsekwencją zmiany zasad opodatkowania biznesu prowadzonego w tej formie jest podwójne opodatkowanie dochodu. Wszystko pod hasłem: jeśli ograniczasz odpowiedzialność (komandytariusz w spółce komandytowej) – musisz płacić podatek dwa razy.
Właśnie! Przecież komplementariusz ponosi odpowiedzialność za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem! Stąd też dla tej grupy wspólników spółki komandytowej przewidziano specjalne zasady. Co ciekawe nie tworzono ich od nowa – takie reguły już istnieją. Stworzono je w 2013 roku na potrzeby wejścia w CIT spółek komandytowo-akcyjnych.
Zgodnie z nimi – komplementariusz może odliczyć od swojego podatku (od dochodu z tytułu wypłat ze spółki komandytowej) część podatku płaconego przez spółkę (przypadającą na niego). Istotnie – redukuje to zjawisko podwójnego opodatkowania. Pytanie tylko co się dzieje, gdy komplementariusz otrzymuje zaliczki na poczet zysku w ciągu roku? Jeśli podlegają one opodatkowaniu, to czy może odliczyć podatek (a mówiąc bardziej precyzyjnie: zaliczki na podatek) płacony w ciągu roku przez spółkę?
Były co do tego duże wątpliwości.
NSA: musisz czekać do końca roku
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 grudnia 2020 r. (II FSK 2048/18) uznał, że komplementariusz nie ma prawa do odliczenia zaliczek na podatek płaconych przez spółkę komandytową – musi poczekać z odliczeniem do zakończenia roku podatkowego.
Sąd stwierdził, że mechanizm odliczenia, przewidziany m.in. w art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się do podatku należnego obliczonego za dany rok podatkowy. Wyklucza to, zdaniem sądu, odliczenia w ciągu roku.
Niekorzystne? A przecież wyrok miał “ratować” komplementariuszy?
NSA nie kończy na tym wywodu. Powstaje bowiem pytanie, czy zaliczki na poczet zysku wypłacane komplementariuszowi podlegają w ogóle opodatkowaniu. Spotkać się można z poglądem, że takie płatności nie są definitywnym przysporzeniem majątkowym. To ciekawe podejście i można o nim podyskutować (choć wiąże się z pewnymi słabościami), ale sąd uznał, że z tytułu wypłaty zaliczki powstaje obowiązek podatkowy.
NSA wywiódł jednak dalej, że ponieważ na moment powstania tego obowiązku podatkowego (czyli świadczenia nieskonkretyzowanego!) nieznana jest wysokość odliczenia (bo spółka komandytowa nie zakończyła roku podatkowego!), to nie może w tym czasie powstać zobowiązanie podatkowe.
Doprowadziło to sąd do wniosku, że obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe dopiero po zakończeniu roku. Kiedy dokładnie? Wydaje się, że z dniem złożenia zeznania rocznego przez spółkę komandytową – być może z dniem upływu terminu na złożenie zeznania (jeśli zeznania nie złożono w terminie).
Skąd spółka ma mieć środki na podatek?
Oczywiście, z przyjętym podejściem wiąże się pewien problem praktyczny. Płatnik ma “pobrać” podatek (przy wypłacie) – a przecież wypłata może nastąpić wcześniej (zaliczki w ciągu roku). Moim zdaniem nie zmienia to wiele w odniesieniu do zakresu obowiązków spółki jako płatnika. Nadal ma obowiązek obliczyć podatek i wpłacić go do organu podatkowego.
Ma też go pobrać – ale ten element rozpatrywałbym w kategoriach relacji cywilnoprawnych z podatnikiem – wydaje się, że spółka powinna wezwać podatnika do wpłacenia jej kwoty podatku.
“Wszystko o opodatkowaniu CIT spółki komandytowej”
UWAGA! Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o opodatkowaniu CIT spółki komandytowej zapraszam do jedynego na rynku kompleksowego kursu on-line, który dotyczy tego tematu!
Sprzedaż kursu rozpocznie się na przełomie marca i kwietnia 2021 r., ale już teraz możesz zapisać się na listę oczekujących!
Problemy ze stosowaniem PKWIU na gruncie prawa podatkowego oraz brak wiążącej mocy opinii klasyfikacyjnych wydawanych przez Główny Urząd Statystyczny, dla celów podatkowych, spowodował w 2019 r. nie tylko odejście w wielu przypadkach od identyfikacji towarów i usług za pomocą kodów PKWIU (przejście na nomenklaturę scaloną – CN), ale również wprowadzenie wiążącej informacji stawkowej (WIS). Informacja ta ma gwarantować podmiotowi, który ją otrzymał, że organy podatkowe nie dokonają innej klasyfikacji towaru czy też usługi pod stawkę VAT.
W uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej WIS do ustawy o VAT wskazano, że celem pojawienia się WIS jako instytucji prawa jest „(…) wprowadzenie instrumentu zapewniającego podatnikom i organom podatkowym większą pewność co do prawidłowości zastosowanych stawek tego podatku.” (Druk nr 3255; Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Ordynacja podatkowa.).
Trzeba pamiętać, że w zakresie, który pokrywa WIS (klasyfikacja towaru i usług oraz subsumpcja do właściwej dla nich stawki podatku) nie mogą być już wydawane interpretacje indywidualne. Artykuł 14b § 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowi bowiem, że w zakresie objętym WIS nie wydaje się interpretacji indywidualnych. Innymi słowy określenie stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi, przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jest możliwe jedynie w drodze wystąpienia o wydanie WIS.
Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:
1) towar albo usługa, albo
2) towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.
Trzeba jednak pamiętać, że nie wydaje się WIS, jeżeli zakres przedmiotowy wniosku o wydanie WIS, w dniu złożenia tego wniosku, jest przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.
Dziś wielu z nas włączając telewizor lub wchodząc na stronę internetową portalu informacyjnego natrafiło na czarne tło z komunikatem „Tu powinien być Twój ulubiony program” lub „Tu powinien być Twój ulubiony serwis internetowy”, a poniżej ukazywał się krótki komunikat, z którego wynikało, że brak treści wynika z akcji protestacyjnej związanej z planowanymi przez rząd pracami nad projektem ustawy o tzw. składce z tytułu reklamy. Czym ma być owa składka? Kto będzie miał obowiązek jej uiszczenia? W jakiej wysokości i kiedy powstanie obowiązek jej zapłaty? Jak wyglądają zasady uiszczania i podziału składki? Na te pytania odpowiadamy dziś na naszym blogu.
Od kilku miesięcy Ministerstwo Finansów zapowiada wdrożenie nowych preferencji podatkowych nakierunkowanych na innowację. Oprócz ulgi na robotyzację, o której pisaliśmy w tym wpisie, możemy spodziewać się preferencji na prototyp. Z doniesień medialnych możemy dowiedzieć się, że ww. rozwiązania stanowią dopełnienie ulgi badawczo-rozwojowej oraz IP Box. Z nowych preferencji będą mogli skorzystać podatnicy podatku PIT oraz CIT.
