Opodatkowanie CIT spółki komandytowej to trzęsienie ziemi. Najpoważniejszą konsekwencją zmiany zasad opodatkowania biznesu prowadzonego w tej formie jest podwójne opodatkowanie dochodu. Wszystko pod hasłem: jeśli ograniczasz odpowiedzialność (komandytariusz w spółce komandytowej) – musisz płacić podatek dwa razy.
Właśnie! Przecież komplementariusz ponosi odpowiedzialność za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem! Stąd też dla tej grupy wspólników spółki komandytowej przewidziano specjalne zasady. Co ciekawe nie tworzono ich od nowa – takie reguły już istnieją. Stworzono je w 2013 roku na potrzeby wejścia w CIT spółek komandytowo-akcyjnych.
Zgodnie z nimi – komplementariusz może odliczyć od swojego podatku (od dochodu z tytułu wypłat ze spółki komandytowej) część podatku płaconego przez spółkę (przypadającą na niego). Istotnie – redukuje to zjawisko podwójnego opodatkowania. Pytanie tylko co się dzieje, gdy komplementariusz otrzymuje zaliczki na poczet zysku w ciągu roku? Jeśli podlegają one opodatkowaniu, to czy może odliczyć podatek (a mówiąc bardziej precyzyjnie: zaliczki na podatek) płacony w ciągu roku przez spółkę?
Były co do tego duże wątpliwości.
NSA: musisz czekać do końca roku
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 grudnia 2020 r. (II FSK 2048/18) uznał, że komplementariusz nie ma prawa do odliczenia zaliczek na podatek płaconych przez spółkę komandytową – musi poczekać z odliczeniem do zakończenia roku podatkowego.
Sąd stwierdził, że mechanizm odliczenia, przewidziany m.in. w art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się do podatku należnego obliczonego za dany rok podatkowy. Wyklucza to, zdaniem sądu, odliczenia w ciągu roku.
Niekorzystne? A przecież wyrok miał “ratować” komplementariuszy?
NSA nie kończy na tym wywodu. Powstaje bowiem pytanie, czy zaliczki na poczet zysku wypłacane komplementariuszowi podlegają w ogóle opodatkowaniu. Spotkać się można z poglądem, że takie płatności nie są definitywnym przysporzeniem majątkowym. To ciekawe podejście i można o nim podyskutować (choć wiąże się z pewnymi słabościami), ale sąd uznał, że z tytułu wypłaty zaliczki powstaje obowiązek podatkowy.
NSA wywiódł jednak dalej, że ponieważ na moment powstania tego obowiązku podatkowego (czyli świadczenia nieskonkretyzowanego!) nieznana jest wysokość odliczenia (bo spółka komandytowa nie zakończyła roku podatkowego!), to nie może w tym czasie powstać zobowiązanie podatkowe.
Doprowadziło to sąd do wniosku, że obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe dopiero po zakończeniu roku. Kiedy dokładnie? Wydaje się, że z dniem złożenia zeznania rocznego przez spółkę komandytową – być może z dniem upływu terminu na złożenie zeznania (jeśli zeznania nie złożono w terminie).
Skąd spółka ma mieć środki na podatek?
Oczywiście, z przyjętym podejściem wiąże się pewien problem praktyczny. Płatnik ma “pobrać” podatek (przy wypłacie) – a przecież wypłata może nastąpić wcześniej (zaliczki w ciągu roku). Moim zdaniem nie zmienia to wiele w odniesieniu do zakresu obowiązków spółki jako płatnika. Nadal ma obowiązek obliczyć podatek i wpłacić go do organu podatkowego.
Ma też go pobrać – ale ten element rozpatrywałbym w kategoriach relacji cywilnoprawnych z podatnikiem – wydaje się, że spółka powinna wezwać podatnika do wpłacenia jej kwoty podatku.
“Wszystko o opodatkowaniu CIT spółki komandytowej”
UWAGA! Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o opodatkowaniu CIT spółki komandytowej zapraszam do jedynego na rynku kompleksowego kursu on-line, który dotyczy tego tematu!
Sprzedaż kursu rozpocznie się na przełomie marca i kwietnia 2021 r., ale już teraz możesz zapisać się na listę oczekujących!
Problemy ze stosowaniem PKWIU na gruncie prawa podatkowego oraz brak wiążącej mocy opinii klasyfikacyjnych wydawanych przez Główny Urząd Statystyczny, dla celów podatkowych, spowodował w 2019 r. nie tylko odejście w wielu przypadkach od identyfikacji towarów i usług za pomocą kodów PKWIU (przejście na nomenklaturę scaloną – CN), ale również wprowadzenie wiążącej informacji stawkowej (WIS). Informacja ta ma gwarantować podmiotowi, który ją otrzymał, że organy podatkowe nie dokonają innej klasyfikacji towaru czy też usługi pod stawkę VAT.
W uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej WIS do ustawy o VAT wskazano, że celem pojawienia się WIS jako instytucji prawa jest „(…) wprowadzenie instrumentu zapewniającego podatnikom i organom podatkowym większą pewność co do prawidłowości zastosowanych stawek tego podatku.” (Druk nr 3255; Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Ordynacja podatkowa.).
Trzeba pamiętać, że w zakresie, który pokrywa WIS (klasyfikacja towaru i usług oraz subsumpcja do właściwej dla nich stawki podatku) nie mogą być już wydawane interpretacje indywidualne. Artykuł 14b § 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowi bowiem, że w zakresie objętym WIS nie wydaje się interpretacji indywidualnych. Innymi słowy określenie stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi, przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jest możliwe jedynie w drodze wystąpienia o wydanie WIS.
Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:
1) towar albo usługa, albo
2) towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.
Trzeba jednak pamiętać, że nie wydaje się WIS, jeżeli zakres przedmiotowy wniosku o wydanie WIS, w dniu złożenia tego wniosku, jest przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.
Koszty
Wniosek o wydanie WIS podlega opłacie w wysokości 40 zł, ale jest ona ostatecznie ustalana jako iloczyn kwoty 40 zł i liczby towarów oraz usług składających się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.
Organ wydający WIS może żądać od wnioskodawcy dostarczenia próbki towaru, w przypadku, gdy jest to niezbędne dla dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru. Wówczas koszt wydania WIS może być znacznie większy, albowiem ubiegający się o wydanie WIS jest obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku o wydanie WIS wymaga ich przeprowadzenia. Badania lub analizy mogą być wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej lub inne akredytowane laboratoria, Bibliotekę Narodową, a także instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz.
Wysokość opłaty powinna odpowiadać rzeczywistym wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz, organ wzywa wnioskodawcę do uiszczenia zaliczki (w terminie 7 dni od doręczenia wezwania) na pokrycie opłaty, której wysokość jest określana w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Kiedy i kto może wystąpić o WIS?
Wiążąca informacja stawkowa, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania VAT: dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług i zawiera:
1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2) klasyfikację CN/PKWiU/PKOB niezbędną do:
a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku innym niż dotyczący określenia stawki podatku,
3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.
O wydanie WIS może wnioskować każdy podatnik posiadający NIP oraz każdy kto zamierza dokonywać dostaw towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, a także zamawiający w rozumieniu Prawa zamówień publicznych.
Treść wniosku
Wniosek o wydanie WIS, oprócz oświadczenie dot. odpowiedzialności karnej, zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub adres siedziby, numer identyfikacji podatkowej lub inny numer umożliwiający identyfikację wnioskodawcy;
2) imię, nazwisko i adres zamieszkania pełnomocnika wnioskodawcy, jeżeli został ustanowiony, lub innych osób upoważnionych do kontaktu w sprawie wniosku;
3) określenie przedmiotu wniosku, w tym:
a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych,
b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub usługa,
c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku innym niż dotyczący określenia stawki podatku.
4) informacje dotyczące opłaty należnej od wniosku.
Do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty, instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi.
W praktyce to szczegółowy opis towaru (lub usługi) może sprawiać najwięcej problemów, często wnioskodawca nie zdaje sobie sprawy, że klasyfikacja pod określony kod CN uzależniona jest od drobnych kwestii jak np. procentowa zawartość określonego składnika w składzie, czy też różnicy pomiędzy masą a masą odtłuszczoną lub stopnia pokrycia jednego materiału innym.
Terminy
Podobnie jak w przypadku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, WIS wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Zasadniczo, po dodaniu do ustawy o VAT art. 42ha (z dniem 1 stycznia 2021 r.) WIS jest ważna jedynie przez okres 5 lat od dnia jej wydania. WIS może również wygasać z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów.
Wydaje się, że wprowadzenie okresu ważności WIS, z punktu widzenia fiskusa, ma sens. Podatnikowi umożliwia się ponowne wystąpienie i otrzymanie decyzji WIS w tym samym zakresie, co będzie raczej łatwe, jeśli nie zmieni się stan prawny, a z organu ściąga obowiązek wielokrotnych zmian wydanych WIS.
Możliwa jest również zmiana WIS, a nawet uchylenie, przez Szefa KAS, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, w tym w wyniku wystąpienia przesłanek do wznowienia postępowania. Dyrektor KIS z urzędu zmienia WIS, gdy nie jest ona zgodna z przepisami prawa w wyniku m.in. przyjęcia zmiany w Nomenklaturze scalonej (CN); czy błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego (zob. art. 42 h ust. 3 ustawy o VAT).
Stopień zabezpieczenia
WIS wiąże „na przyszłość”, nie ma mocy wstecznej. Co do zasady wiąże organy podatkowe wobec wnioskodawców, dla których została wydana, w odniesieniu do:
1) towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona;
2) usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona;
3) towarów oraz usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu wykonaną po dniu, w którym WIS została doręczona.
W przypadku zmiany albo uchylenia WIS i zastosowania się przez wnioskodawcę do WIS przed jej zmianą albo uchyleniem, ustawodawca nakazuje stosować odpowiednio przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej. Tym samym Zastosowanie się do WIS przed jej zmianą albo uchyleniem nie może szkodzić wnioskodawcy.
W przypadku czynności, dla których można ubiegać się o WIS, dokonanych po dniu, w którym WIS została zamieszczona w BIP organu wydającego WIS, do podmiotu innego niż wnioskodawca oraz w przypadku zastosowania na potrzeby podatku klasyfikacji towaru według Nomenklatury scalonej (CN), określonej dla tego towaru w wiążącej informacji akcyzowej – przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej również należy stosować się odpowiednio.
Tym samym WIS zapewnia ochronę zarówno wnioskodawcy, dla którego została wydana, jak i innym podmiotom, które dokonują dostaw towarów czy też świadczą usługi, dla których została wydana WIS. Z wyjątkiem sytuacji dotyczących tzw. nadużycia prawa w rozumieniu art. 5 ust. 5 ustawy o VAT.
Kiedy warto?
Jak już wskazano WIS, działa na przyszłość, ale poboczne skutki otrzymania WIS są widoczne również dla okresów wcześniejszych tj. sprzed otrzymania WIS. Przykładowo w sytuacji, gdy do dnia otrzymania WIS przedsiębiorca stosował stawkę 8% na towar X a w WIS określone zostanie, że stawka prawidłowa to 23%, właściwy organ podatkowy może wszcząć postępowanie podatkowe zmierzające do określenia kwoty zobowiązania w wyższej wysokości (zwiększenie kwoty podatku należnego). Wobec tego, warto występować o WIS, gdy rozpoczynamy albo znacznie zwiększamy obrót na dostawie towaru/ świadczeniu usługi, dla której chcemy poznać stawkę, albo w sytuacji, gdy mamy przeświadczenie graniczące z pewnością, że stosujemy stawkę właściwą i chcemy to utrwalić.
Dziś wielu z nas włączając telewizor lub wchodząc na stronę internetową portalu informacyjnego natrafiło na czarne tło z komunikatem „Tu powinien być Twój ulubiony program” lub „Tu powinien być Twój ulubiony serwis internetowy”, a poniżej ukazywał się krótki komunikat, z którego wynikało, że brak treści wynika z akcji protestacyjnej związanej z planowanymi przez rząd pracami nad projektem ustawy o tzw. składce z tytułu reklamy. Czym ma być owa składka? Kto będzie miał obowiązek jej uiszczenia? W jakiej wysokości i kiedy powstanie obowiązek jej zapłaty? Jak wyglądają zasady uiszczania i podziału składki? Na te pytania odpowiadamy dziś na naszym blogu.
Od kilku miesięcy Ministerstwo Finansów zapowiada wdrożenie nowych preferencji podatkowych nakierunkowanych na innowację. Oprócz ulgi na robotyzację, o której pisaliśmy w tym wpisie, możemy spodziewać się preferencji na prototyp. Z doniesień medialnych możemy dowiedzieć się, że ww. rozwiązania stanowią dopełnienie ulgi badawczo-rozwojowej oraz IP Box. Z nowych preferencji będą mogli skorzystać podatnicy podatku PIT oraz CIT.
Z początkiem roku weszły w życie nowe przepisy dotyczące podatku od towarów i usług. Zmiany zostały określone mianem „slim VAT”, które to według Ministerstwa Finansów jest „akronimem utworzonym ze słów simple, local and modern.” Rzeczywiście, w założeniu nowelizacja ma ułatwić i unowocześnić rozliczenia w zakresie podatku VAT. Główne obszary zmian to: ułatwienia dla eksporterów, spójne kursy walut, korzyści finansowe związane m.in. z odliczaniem VAT i uproszczenia w korektach faktur.
Pożyczki stanowią najpopularniejszy sposób zewnętrznego finansowania działalności przedsiębiorstw. Nic więc dziwnego, że zawierają je między sobą również podmioty powiązane.
Różne są przyczyny ich udzielania. Z jednej strony podmioty chcą w ten sposób wykorzystywać powstałe nadwyżki finansowe i w sposób systematyczny czerpać zyski z tytułu odsetek, co wskazuje na zawodowy charakter udzielania pożyczek. Z drugiej strony pożyczki mogą mieć charakter incydentalny.
Ich udzielenie może być spowodowane powstałą nadwyżką bilansową i trudną sytuacją finansową podmiotu powiązanego, przy czym transakcja ta nie ma wtedy nic wspólnego z profilem wykonywanej działalności gospodarczej pożyczkodawcy.
Choć regulacje dotyczące cen transferowych funkcjonują od wielu lat w polskich podatkach dochodowych, to nadal nie wszyscy podatnicy zdają sobie sprawę, że problem dotyczy nie tylko podmiotów powiązanych, ale także podmiotów realizujących transakcje z kontrahentami z tzw. rajów podatkowych. Przykładem takiego raju podatkowego jest Hong Kong – region Chińskiej Republiki Ludowej. Z danych udostępnionych przez KUKE wynika, że wymiana handlowa polskich firm z Hong Kongiem w 2019 r. osiągnęła ponad 1,5 MLD zł (eksport) i ok. 0,5 MLD zł (import), a więc nie są to wartości jedynie symboliczne.
Z zasad VAT wynika, że jeśli dany towar lub usługa jest wykorzystywany do działalności:
– opodatkowanej, to podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu;
– zwolnionej, to podatnik nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu.
Warto prześledzić skutki sytuacji, w której podatnik nabył dany towar w celu wykorzystywania wyłącznie do wykonywania czynności jednego rodzaju, a następnie przeznacza dany towar do wykonywania wyłącznie czynności innego rodzaju.
Opodatkowanie CIT spółki komandytowej w 2021 r. jest faktem. Pisaliśmy już o tym problemie na blogu – kliknij TUTAJ. Okazuje się, że przyjęta na szybko ustawa nowelizująca ustawy o podatkach dochodowych (Nowelizacja) rodzi mnóstwo problemów praktycznych. Dziś piszemy o pięciu kwestiach, najczęściej pojawiających się na spotkaniach z naszymi klientami.
Nie wszyscy podatnicy są świadomi, że zmieniły się zasady ewidencjonowania faktur wystawianych do paragonów. Spieszymy wyjaśnić na czym polegają zmiany.
Od 1 października 2020 r. obowiązuje art. 109 ust. 3d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020.106 t.j.), został on dodany przez art. 1 pkt 23 lit. b ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. (Dz.U.2019.1520) o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.
Przepis ten stanowi, że:
Faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1-3, ujmuje się w ewidencji, o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji.
Przywołane faktury są związane ze sprzedażą na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i wymogiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (tzw. kas fiskalnych). Ustawodawca odwołuje się tu więc do faktur dotyczących sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a także faktur wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz faktur w formie elektronicznej dotyczących sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
Tym samym, od 1 października 2020 r. należy ujmować takie faktury w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Faktury te należy ująć w tym okresie, w którym zostały wystawione, nie zwiększą one jednak wartości sprzedaży ani podatku należnego w okresie ujęcia ich w ewidencji.
Konsekwencją tego stanu rzeczy jest również konieczność ujęcia „faktur do paragonów” w pliku JPK_VAT, w którym trzeba wykazywać wszystkie faktury wystawione do paragonów, również dotyczące sprzedaży na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Tym samym nie ma znaczenia czy faktura jest wystawiana dla podatnika czy osoby prywatnej. Innymi słowy raz ujmuje się w pliku JPK sprzedaży udokumentowaną paragonem (w zapisie na podstawie raportu fiskalnego), a drugi raz sprzedaż wykazuje się w części ewidencyjnej pliku JPK poprzez ujęcie faktury wystawionej do każdego paragonu, ale tym razem nie zwiększa to wartości sprzedaży i podatku należnego.
Zgodnie z § 10 ust. 5 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U.2019.1988 ze zm.) takie dowody sprzedaży oznacza się symbolem „FP” i symbol ten powinien się znaleźć w nowym pliku JPK.
