1 stycznia 2021 r. w życie powinny wejść przepisy dotyczące nowych zasad opodatkowania podatkiem dochodowych spółek nieruchomościowych. Przepisy te będą regulowały definicję takiej spółki oraz ciążące na jej obowiązki w zakresie zapłaty zaliczki na podatek dochodowy, składania sprawozdań do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej oraz obowiązku ustanowienia przedstawiciela podatkowego.
Czytaj więcej
Na naszym blogu pisaliśmy już o problemie “wiszących” hipotek ZUS, które sprawiają, że mimo upływu terminu przedawnienia składek – zobowiązania z tego tytułu nie wygasają.
W odniesieniu do zobowiązań podatkowych mamy wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 października 2013 r. (SK 40/12). Trybunał zakwestionował wówczas konstytucyjność art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej, którego treść “przeniesiono” do obecnie obowiązującego § 8.
TK uznał wówczas, że zasada, zgodnie z którą zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką nie ulegają przedawnieniu, narusza zasadę równej ochrony własności (sytuacja finansowa podatników, których zobowiązania zabezpieczono hipoteką jest gorsza od sytuacji podatników, których zobowiązania zabezpieczono w inny sposób), zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa.
Pisaliśmy wówczas, że przesłanki, na podstawie których Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność z Konstytucją art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej w pełni uzasadniają podobny wniosek względem art. 24 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Potwierdzeniem takiego stanowiska było także orzecznictwo sądów powszechnych – w szczególności wyrok Sądu Najwyższego z 17 marca 2016 r. (V CSK 377/15, przewodniczącym sprawozdawcą był prof. W. Katner).
Zaskakujący wyrok Trybunału Konstytucyjnego
Sprawą oceny zgodności z Konstytucją art. 24 ust. 5 ustawy “składkowej” zajął się Trybunał Konstytucyjny, który 20 maja 2020 r. wydał orzeczenie w sprawie o sygn. akt P 2/18. Trybunał niespodziewanie uznał, że przepis ten jest zgodny z Konstytucją RP.
Jak TK pogodził w takim razie to orzeczenie z wyrokiem z 8 października 2013 r.? Trybunał uznał, że składki na ZUS w odróżnieniu od podatków nie zasilają budżetu państwa, ale wpływają bezpośrednio na rachunek ZUS (celowy charakter składek). Dodatkowo – składki – zdaniem TK mają charakter ekwiwalentny (tj. są powiązane z wzajemnym świadczeniem ze strony Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Trybunał stwierdził, że
W związku z tym nieuiszczanie składek przez płatników powoduje przerzucenie ciężaru wypłaty świadczeń na fundusz, a tym samym pośrednio na tych, którzy wywiązują się z ciążących na nich obowiązków.
W mojej ocenie uzasadnienie to równie dobrze mogłoby odnosić się do zobowiązań podatkowych – tj. brak zapłaty podatku stanowi de facto przerzucenie ciężaru wydatków budżetowych na Skarb Państwa (czy szerzej – pozostałych podatników), mimo wszystko jednak zasada, zgodnie z którą zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką w praktyce się nie przedawniają uznana została wcześniej przez TK za sprzeczna z Konstytucją.
Zdanie odrębne
Do orzeczenia zdanie odrębne zgłosił sędzia Piotr Pszczółkowski, który wskazał, że jego zdaniem art. 24 ust. 5 ustawy “składkowej” nie spełnia testu proporcjonalności (a w szczególności elementu konieczności). Sędzia Pszczółkowski podkreślił także, że nie widzi:
dostatecznie silnego konstytucyjnie uzasadnienia, dla którego odmiennie (gorzej) są traktowani dłużnicy ZUS objęci surowszymi (bo zakładającymi wyłączenie przedawnienia) regułami egzekwowania należności tylko z tego powodu, że w ich sprawie organ wybrał zabezpieczenie w formie hipoteki przymusowej. Zatem dochodzi do naruszenia art. 64 ust. 2 Konstytucji.
Wobec osób handlujących kryptowalutami będzie wytoczone potężne działo – i to z dwóch stron.
Po pierwsze, mówi się o nowelizacji ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (KAS), rozszerzającej dostęp do historii rachunków bankowych.
Po drugie, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) proponuje objęcie informacji o transakcjach kryptowalutowych automatyczną wymianą pomiędzy państwami.
Czytaj więcej
Dnia 25 sierpnia 2020 r. Prezydent RP Andrzej Duda podpisał ustawę z dnia 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów. Ustawa ta została opublikowana w Dz. U. poz. 1492 (ogłoszenie miało miejsce 31 sierpnia 2020 r.) – wprowadzi do krajowego systemu podatkowego (od 1 stycznia 2021 r.) opłatę od środków spożywczych. Przepisy dotyczące opłaty dodano do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. 2019 r. poz. 2365 t.j. ze zm), która to ustawa od 1 stycznia 2021 r. będzie określać zasady ustalania i pobierania opłaty od napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących oraz kofeiny lub tauryny.
Na wstępie należy zaznaczyć, że przywołana opłata od środków spożywczych, zwana potocznie „podatkiem cukrowym” lub „opłatą cukrową” to zupełnie inne rozwiązanie niż opłaty cukrowe (a dokładniej: opłaty za nadwyżki cukru i izoglukozy, opłaty produkcyjne, opłaty z tytułu niewypełnienia obowiązków wynikających z uczestnictwa w mechanizmach na rynku cukru) wpłacane przez producentów cukru, producentów izoglukozy i przedsiębiorstwa przetwarzające te produkty na wydzielony rachunek bankowy KOWR.
Czytaj więcej