Korzystny wyrok WSA w Szczecinie
W jednym z poprzednich wpisów poruszyliśmy temat stosowania nowych przepisów o prewspółczynniku, wskazując na wątpliwości dotyczące ograniczenia w odliczeniu VAT w odniesieniu do zakupów dokonanych przed 1 stycznia 2016 r. W ostatnim czasie opublikowane zostało uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 16 czerwca 2016 r. (I SA/Sz 322/16), w którym Sąd potwierdził brak konieczności ograniczania odliczenia przed 2016 r. w przypadku zakupów dokonywanych na cele mieszane – związane z działalnością gospodarczą i z działalnością inną niż działalność gospodarcza.
Czego dotyczyła sprawa?
W rozpatrywanej sprawię Sąd analizował sprawę Gminy, która nabywała od kancelarii prawnej usługi prawnicze dotyczące m.in. inwestycji w zakresie budowy/modernizacji/wyposażenia i bieżącego utrzymania świetlic środowiskowych. Wspomniane świetlice Gmina mogła wykorzystywać w dwojaki sposób – poprzez wynajem na rzecz osób trzecich i na cele własne, np. zajęcia integracyjne, przeprowadzenie wyborów itd. W tej części zatem nabyte usługi przeznaczane były na typowe cele „mieszane”, tj. zarówno dla celów działalności gospodarczej Gminy, jak i dla celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. W zaskarżonej przez Gminę interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że w odniesieniu do zakupów przeznaczanych na takie cele „mieszane” prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone tylko do tej części podatku, którą można przypisać sprzedaży opodatkowanej.
Co stwierdził Sąd?
Uchylając zaskarżoną interpretację WSA w Szczecinie w pierwszej kolejności odwołał się do uchwały NSA z 24 października 2011 r. (I FPS 9/10), powołał również wyroki TSUE, z których wynika, że ustalenie metod i kryteriów podziału kwot podatku naliczonego pomiędzy działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego należy do swobodnego uznania państwa członkowskiego. Wobec faktu, że do 1 stycznia 2016 r. w ustawie o VAT nie było przepisów dotyczących takich metod podziału, nie można przed tą datą ograniczać podatnikom prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z takimi czynnościami „mieszanymi”. Ponadto WSA w Szczecinie podkreślił, że organ podatkowy nie może powoływać się bezpośrednio na przepisy dyrektyw, jeśli obowiązki z niej wynikające nie zostały określone w przepisach krajowych. To istotna część uzasadnienia omawianego wyroku – wskazuje bowiem na brak odpowiedniej implementacji przez Polskę (aż do 1 stycznia 2016 r.) przepisów VI Dyrektywy i Dyrektywy 112 w zakresie metod podziału podatku naliczonego.
Wnioski na przyszłość
Omawiany wyrok trzeba ocenić pozytywnie – pozostaje mieć nadzieję, że pojawiać będą się kolejne wyroki zawierające podobne stanowisko. Minister Finansów dotychczas szeroko powoływał przepisy dyrektyw i wyroki TSUE uzasadniając pogląd o niejako „wstecznym” stosowaniu prewspółczynnika (jako zasady, nie mechanizmu). Organ ten pomijał jednak stanowisko TSUE, z którego wyraźnie wynikało że wprowadzenie mechanizmu prewspółczynnika stanowi obowiązek państwa członkowskiego (np. motywy 34 i 35 wyroku TSUE z 13 marca 2008 r. w sprawie Securenta – C-437/06). WSA w Szczecinie mocno ten aspekt zaakcentował. Niewątpliwie temat prewspółczynnika jeszcze powróci w naszym blogu wraz z rozwojem linii orzeczniczej.
