Rozstrzyganie wątpliwości faktycznych na korzyść podatnika a zasada in dubio pro tributario
Na czym mogą polegać wątpliwości?
Właściwe rozliczenie się z podatków wymaga ustalenia przez podatnika dwóch elementów: faktów oraz prawa. Wypełniając deklarację podatkową trzeba zatem po pierwsze odtworzyć swoją wiedzę o wszelkich okolicznościach faktycznych – zdarzeniach, czynnościach, umowach, transakcjach itd., które mogą mieć wpływ na wysokość podatku.
Po drugie natomiast trzeba ustalić, jakie przepisy mają zastosowanie do sprawy podatnika, czy obowiązują czy też zostały zmienione oraz wreszcie – należy dokonać ich interpretacji (wykładni).
W odniesieniu do obu tych elementów mogą pojawić się wątpliwości, których nie można usunąć.
Wątpliwości te może też mieć organ podatkowy, który kontrolując prawidłowość rozliczeń podatnika nie będzie w stanie:
a) ustalić stanu faktycznego (np. brak dowodów) bądź też
b) rozstrzygnąć dylematów interpretacyjnych.
W mojej ocenie przypadek a) jest większym problemem w praktyce. O ile bowiem dylematy interpretacyjne można rozwikłać przy zastosowaniu odpowiednich zasad wykładni, to z ustaleniem faktów – w braku dowodów i po upływie dłuższego czasu od danego zdarzenia – może być już gorzej.
